Osoby usamodzielniane według przepisów ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej
Osobą usamodzielnianą według przepisów ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej jest osoba opuszczająca, po uzyskaniu pełnoletności, rodzinę zastępczą, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną. Za osobę usamodzielnianą uznaje się również osobę, której pobyt w rodzinnej pieczy zastępczej ustał na skutek śmierci osób tworzących rodzinę zastępczą lub osoby prowadzącej rodzinny dom dziecka, w okresie 6 miesięcy przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą pełnoletności.
Co najmniej rok przed osiągnięciem pełnoletności osoba przebywająca w pieczy zastępczej wskazuje osobę, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawia pisemną zgodę tej osoby. Opiekunem usamodzielnienia może być osoba tworząca rodzinę zastępczą, prowadząca rodzinny dom dziecka, koordynator rodzinnej pieczy zastępczej, pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie, osoba będąca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej wychowawcą lub psychologiem, lub inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą i zaakceptowana przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie.
Co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności osoba przebywająca w pieczy zastępczej wspólnie z opiekunem usamodzielnienia opracowuje indywidualny program usamodzielnienia, a następnie program zatwierdzany jest przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie. Indywidualny program usamodzielnienia określa w szczególności zakres współpracy osoby usamodzielnianej z opiekunem usamodzielnienia oraz sposób uzyskania przez osobę usamodzielnianą wykształcenia lub kwalifikacji zawodowych, pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz w podjęciu przez osobę usamodzielnianą zatrudnienia. Indywidualny program usamodzielnienia jest dokumentem istotnym z punktu widzenia osoby usamodzielnianej, ponieważ jego posiadanie jest warunkiem koniecznym do uzyskania pomocy na kontynuowanie nauki i na usamodzielnienie.
Osobie usamodzielnianej
- przyznaje się pomoc na:
- kontynuowanie nauki,
- usamodzielnienie,
- zagospodarowanie;
- udziela się pomocy w uzyskaniu:
- odpowiednich warunków mieszkaniowych,
- zatrudnienia;
- zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną.
